Bij ons bezoek aan de vogelrots bij Vik in 1973 ontdekten wij een man met een enorm schepnet tussen de rotsen van de helling van de berg.
Telkens als een groep papegaaiduikers langs de helling kwamen aanvliegen schepte hij er een uit de lucht.
De papegaaiduiker werd uit het schepnet gevist en de nek omgedraaid. Daarna hing hij hem aan een touwtje dat aan zijn gordel om zijn buik zat.
De man had wel 30 dode papegaaiduikers aan zijn gordel hangen en hij ging nog een tijdje door.
Er waren papegaaiduikers genoeg. De vogels stonden ook op de menukaart in de restaurants.
In 1973 en 1994 bezochten wij ook een van de grootste vogelrotsen nl. de Latrabjarg aan de meest westelijke punt van IJsland.
De Latrabjarg is tussen de 60m. en 140 m. hoog en vele honderden meters lang.
Meer dan 100000 vogels broeden op de steile richels van de rotsen, zoals drieteenmeeuwen, alken, zeekoeten en 10.000 papegaaiduikers.
Aan het eind van de dag komt de papegaaiduiker terug naar de nesten met een bek vol kleine visjes. Zodra ze geland waren doken zij snel hun holen in om hun jongen te voeren.
Het was altijd een prachtig gezicht als ze aan kwamen vliegen en soms in de avondzon bleven uitrusten van de zware dag.
Ook als je naar beneden keek zag je grote groepen papegaaiduikers zwemmen en baden voor de rotsen.
In 2002, bij mijn bezoek aan de Latrabjarg in de zelfde tijd van het jaar viel het mij op dat er veel minder papegaaiduikers te zien waren en dat de papegaaiduikers, die hun snavel gevuld hadden met visjes, hadden geen 8 of 10 maar 4 of 5 visjes vastgeklemd in de snavel.
Nu juli 2023 bezocht ik weer de Latrbjarg en zag tot mijn grote schrik dat wij rond de middag totaal minder dan 12 papegaaiduikers gespot hebben.
En bij ons tweede bezoek ’s avonds van 19.00 – 23.00 uur hebben wij nog geen 18 papegaaiduikers geteld. Ook op zee en beneden bij de rotsen geen enkele papegaaiduiker.
De man bij Vik in 1973 had meer dode papegaaiduikers aan zijn gordel hangen dan wij op 12 juli 2023 hebben kunnen waarnemen.
De ene bioloog verwijt de vissers, die met kleinere mazen in het net de kleine visjes vangen waar ook de papegaaiduikers op jagen.
De andere bioloog zegt dat de temperatuur van het zeewater iets warmer is geworden en dat daardoor de visjes waar de papegaaiduikers op jagen nu op een grotere diepte zwemmen waar de papegaaiduikers niet bij kunnen.
Fred en Niels van Olphen
23-07-2023